Ο Γιάννης Χαρούλης τραγουδά στο «Θέατρο Του Δρόμου»

Διαισθήσεις και σκέψεις διασταυρώνονται σε ένα «Θέατρο Του Δρόμου».

Ο Γιάννης Χαρούλης μοιράζεται με το κοινό ένα νέο τραγούδι σε μουσική του ίδιου και σε στίχους της Ελένης Φωτάκη.

Το «Θέατρο Του Δρόμου» αντλεί την πρώτη του έμπνευση, από τις τελευταίες μέρες ενός μελλοντικού αυτόχειρα.

Μια βιτρίνα καλυμμένη με εφημερίδες, χειρόγραφα σημειώματα, φωτογραφίες, μαρτυρίες, μια υδρόγειος μέσα σε μία απόχη, ψυχιατρεία, αυτοσχεδιασμοί στο δρόμο, γέλια και κραυγές, θύτες και θύματα, οδηγούν την Ελένη Φωτάκη στις πρώτες φράσεις ενός στίχου.

Ανάμεσα στις φράσεις υπάρχει ένα πρόσωπο, αλλά και δεν υπάρχει.

Όταν η Ελένη Φωτάκη ολοκλήρωσε τους στίχους, τους έστειλε στον Γιάννη Χαρούλη. Τους στέλνει όμως χωρίς τη «βιογραφία» του πρωταγωνιστή, χωρίς εξηγήσεις.

Ο Γιάννης Χαρούλης προχωρά σχεδόν αμέσως στη μελοποίησή του τραγουδιού και μέσα απ’ αυτήν, οδηγεί τον εγκλωβισμένο ίσκιο του στίχου σε μια λυτρωτική, σχεδόν ευτυχισμένη περιδίνηση. Αργότερα, διαισθήσεις και σκέψεις διασταυρώνονται.

Στην ομάδα δημιουργίας προστίθενται δύο μουσικοί. Ακολουθούν πρόβες και παρέες, που καταλήγουν σε μια ζωντανή ηχογράφηση.

Έτσι προκύπτει το «Θέατρο Του Δρόμου», ένα τραγούδι σχεδόν κινηματογραφικό, που αφήνει το κεντρικό του πρόσωπο να βγει από το πλάνο σφυρίζοντας, για να χαθεί τελικά προς άγνωστη κατεύθυνση.