Female Music Icons: Προβολές μουσικών ντοκιμαντέρ στο Exile Room

Sinéad O’Connor. Tina Turner. Cesária Évora. Ξεκινώντας ηχηρά το πρόγραμμά του για φέτος, τo Exile Room αφιερώνει τις πρώτες προβολές του 2023 σε τρία εκρηκτικά μουσικά ντοκιμαντέρ.

Το ντοκιμαντέρ «Nothing Compares» παρουσιάστηκε στις 16 Φεβρουαρίου.

Οι ταινίες προβάλλονται με ελληνικούς υπότιτλους.

ΠΕΜΠΤΗ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 21:00

ΤΙΝΑ (2021)
Σκηνοθεσία: Daniel Lindsay, T.J. Martin / Διάρκεια: 118’

Πόσοι καλλιτέχνες είναι πλέον γνωστοί μόνο με το μικρό τους όνομα; Η Tina – ή μάλλον η Anna Mae Bullock, γέννημα-θρέμμα του Αμερικανικού Νότου – ήταν ένα καταφρονεμένο παιδί που βρήκε έναν ανέλπιστο σωτήρα στο πρόσωπο του Ike Turner, ενός ανερχόμενου μουσικού της R&B. Μέσα σε πέντε χρόνια, οι σχέσεις τους, που ξεκίνησαν ως αδερφικές, έφτασαν στο άκρον άωτον του σαδισμού, όταν ο Ike συνειδητοποίησε ότι η Anna/Tina ήταν το εισιτήριό του για την κορυφή. Η ταινία χτυπάει την πόρτα της 79χρονης πλέον Tina, στην έπαυλή της στην Ελβετία, ζητώντας της να διηγηθεί την καταραμένη ιστορία της για μια τελευταία φορά. Αυτό που προκύπτει είναι το χορταστικό χρονικό της γέννησης της πρώτης μαύρης ροκ σταρ στην ιστορία της μουσικής, το οποίο κλείνει με μια υπόκλιση, καθώς η πρωταγωνίστρια κάνει κάτι που ο Mick Jagger και το συνάφι του δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα: αποσύρεται αξιοπρεπώς για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της ιδιωτικά και ευτυχισμένα, όπως της αξίζει.

Το ντοκιμαντέρ «Tina» προβάλλεται με την υποστήριξη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, σε συνεργασία με το American Film Showcase, με την αφορμή της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας και του αμερικανικού εορτασμού του Μήνα Ιστορίας των Αφροαμερικανών.

ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΙΟΥ στις 21:00

Cesária Évora (2022)
Σκηνοθεσία: Ana Sofia Fonseca / Διάρκεια: 94’

Πάει σχεδόν μια δεκαετία από το θάνατο της Ξυπόλητης Ντίβας, που αρνήθηκε να φορέσει παπούτσια ακόμα και στο Carnegie Hall ως ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πάμφτωχους συμπατριώτες της. Παρόλο που γεννήθηκε σε συνθήκες εξαθλίωσης, η Cesária Évora έζησε τη ζωή της τραγουδώντας. Όταν το έσκασε από το ορφανοτροφείο, όπου την είχε εγκαταλείψει η μητέρα της, και κατέληξε απροστάτευτη στο δρόμο, όταν πολέμησε για το δικαίωμα στην ελευθερία, όταν βυθίστηκε στην κατάθλιψη – το μοναδικό φως στο σκοτάδι ήταν πάντοτε το τραγούδι. Χρησιμοποιώντας σπάνιο αρχειακό υλικό και ηχογραφήσεις από τη μουσική της Évora, η ταινία την ακολουθεί από την παιδική της ηλικία στο Cabo Verde – όπου κάποτε ανθούσε το δουλεμπόριο – μέχρι τις μεγαλοπρεπείς της εμφανίσεις μπροστά σε χιλιάδες θαυμαστές της ανά τον κόσμο. Πέρα και πάνω από όλα αυτά, όμως, η Cesária Évora ήταν μια ταπεινή γυναίκα που αγαπούσε το χορό, το τσιγάρο και το ποτό, μια γυναίκα που ήξερε να βγάζει λεφτά αλλά ήξερε και να τα χαρίζει, μια γυναίκα που δεν σήκωνε υποδείξεις από κανέναν.